21 Ağustos 2010 Cumartesi

içimden kopanlara dur diyemiyorum

göz yaşının değerini bilenlerle yürü bundan sonra
bir damla suyla ruhunu yıkayabilenlerle sürdür yaşamını

sesimi çaldı rüzgar
karşılığında damlaları söktü aldı
hayata karşı oynadığım oyunu kaybettim
bilinmezliğin koynunda köle
rüzgar beni nereye sürüklerse

bir kör misali biliyorum tuttuğum elin değerini
bana yol gösterişini
yüreğim oluşunu

kavurucu çöllerde
gölge aramışım
yeni anladım

yavaş yavaş eksiliyorum
sensizleşiyorum
geçtiğim son hayatta duruyorum
hayatı süren de benim
yollarda sürünen de

içimden kopanlara dur diyemiyorum.

mc

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder