hediye...

doğum günümde bir haber aldım
karalar bağladım
'yaş'ımı akıttım
hayattaki küçük şeylere takıldım
ve başladım yazmaya:

düşünüyorum
kendimi karşında nasıl tutacağımı
göz yaşlarımı nasıl durduracağımı
göz yaşlarını nasıl durduracağımı

sarılsam geçer mi bana bütün acısı?
böyle uzakken o kadar zor ki
o kadar ulaşılmaz ki
hücrelerim ağlıyor, yüreğim darlanıyor

kendini toparlama sakın
geçerli bir neden varken ortada
ikimiz sarılıp
saatlerce ağlayalım

sen gidene,ben kalana...
sen kendine, ben kendime...
sen kırılan tırnağına,ben zayıf kollarıma...

bu güne kadar neye üzüldüysek
hemen şimdi onlar için ağlayalım

ağlayalım ki
tutabileyim göz yaşlarımı seni görünce
ağlayalım ki kuraklık gelsin iç ülkemize

ruhun doğacak, söz veriyorum!