bi durumla karşılaştığımda ,
iyi ya da kötü,
sonucunda insanlığımı kaybedip kaybetmediğime bakıyorum,
ona göre mutlu oluyorum,ona göre üzülüyorum
yaşıyorum ölüyorum...
bazen olaylar öyle gelişiyor ki canınızı yakan olaylar bir zaman sonra canınızı yıkıyor, temizliyor... ben defalarca böyle olayları tecrübe ettim. bu yüzden yaşadığım olaylar karşısında soğuk kanlı kalabiliyorum. çünkü hayat akıyor ve nehrin sonunda ne olduğunu bilmiyorum. çoğu insan daha akıntının başındayken kendini dibe çekiyor, sonunu bilmedikleri yolculukları ölümle öldürüyorlar.
bazen nehrin ortasında sarı saçlı kız geliyor ve sizi kurtarıyor, ve siz yaşamak için o güzel elleri bir an olsun bırakmıyorsunuz ve artık dünyadaki tek korkunuz ona çok fazla tutunmayıp onu aşağı çekmemek...
bazen nehrin içinde kayalar oluyor kısa bir soluk almanıza yarayan. bazen ağaç dalları imdadınıza koşuyor kıyıya çıkıyorsunuz, ve bir süre sonra kendi isteğinizle suya atlayan siz oluyorsunuz.
bazen macera arıyorsunuz ve suyun derinliklerine iniyorsunuz. yine o sarı saçlı, deniz kızı olmuş geliyor sizin için ve nefes veriyor size ilk öpüşle...
bazen bir inci tanesine kanıyorsunuz, bir balığın peşinden gidiyorsunuz, su yutuyorsunuz, yaralanıyor ve kanıyorsunuz, nehrin şelaleye dönüştüğünü görüyor ve uzaktan gelen sesle ürküyorsunuz, akıntı oluyorsunuz, akmak istiyorsunuz, yani kısaca nehir oluyorsunuz...
insanın ayrım noktalarından biri burada yatıyor. kimi kendini nehir sanıyor, kimi ben denizim ben okyanusum diyerek bendini aşıyor. yaşam olaylardan-akıntılardan ibaret, ve asla bir nehirle sınırlı kalmamak gerek. bir nehirde boğulmuş olabilirim. ama biliyorum ki beni bekleyen başka nehirler var. eğer şanslıysam denizler ve aşkı bulursam belki de okyanuslar...
insanın ayrım noktalarından biri burada yatıyor.kimi hayatı boyunca tek bir yaşam arıyor ve illa o olsun diyor. kimi her çiçekten bal alıyor ve her balın boğazında bıraktığı acı tatla yaşıyor..
hayatımdan geçen nehirleri düşünüyorum şimdi... yüreğimden, aklımdan ve gözlerimden akan kaynağı belirsiz sayısı yetersiz sonsuz nehirler... hepsi karma kırışık, sert kayalıklarla, tutup bırakmayan sarmaşıklarla dolu gönlümün su birikintileri...
hepsi buharlaştı şimdi.
hazır onlar gitmişken ben de kaçıyorum kendimden, ve başka yüreklere tatile çıkıyorum.
herkese iyi tatiller...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder