Pinhan

Pinhan
Elif Şafak
Metis Yayınları
218 Sayfa
Nisan 2007
Puan:7.0

Elif Şafak'ın ilk romanı Pinhan. Yazar bu romanla 1998 Yılı Mevlana Büyük Ödülü'nü aldı.
Aslında okumaktan sıkıldığım ve elimden bıraktığım bir kitaptı,ama tanıtmak istememin nedeni bittiğinde yüzümde bir gülümseme bırakabilmesi idi. Mevlevi düşünceler çok güzel aktarılmış okuyucuya,zaman zaman çok etkileyici parçalarla okuyucuyu sarsmış ve etkilemiş.

Kitaptan Bölümler:

"Taş köprünün tam orta yerinde durdu. Dağ, taş, dere, tepe, börtü böcek onunla beraber durup, soluğunu tuttu. Onlara dönüp yola devam etmelerini, arkalarından yetişeceğini söylemek istedi;ama yapamadı."

"Dağ, tepe/bayır, ova/su ve toprak/ateş ve hava/senin kokunla yoğrulmuş/buram buram sen kokmakta/her nefeste/her iç çekişte/ve her özlemde/seni/sade seni/soluyorum/senin karşında utanmaktan değil/seni utandırmaktan/korkuyorum/öyle bir sapa yola/soktun ki/beni/öyle bir yolda rehberlik ettin ki/hep ışığı görmemek için/görüp de/gün ortasında çırılçıplak kalmamak için/yalvardım durdum/en nihayetinde/dönüp dolaşıp bıraktığım yerde/senden/bir senden/uzak düştüm/ayrı düştüm/belki de ilk kez/o zaman bölündüm..."

"Hani halkanın ucunda/kavuşacaktım sana/hani bir iken ayrı düşmüştük/ve çok iken bir olacaktık sonunda/çoktan razı idim oysa/razı idim gecenin matemine/karanlığı fırsat bilene/ve korkaklığıma/ve karabasanlarıma/oyun oynar gibi yaşar giderdim/kuş avlardım/kuşları deli gibi kıskanırdım ya/bırakmadın/bırakmadın ki kendimden kaçayım/koyvermedin/koyvermedin ki sürsün bu devran Döndü halka/döndü olanca hızıyla/toprak ki siyah bir halka idi/ve geceye saklanırdı bazen/tuttu su ile karıştı/su ki sarı bir halka idi/rengiyle dalaşırdı bazen/tuttu toprağı kucakladı/eğildim suya baktım/suda kendimi gördüm/kendimi sen sandım/sarılmak için atıldım/köprüye hıncım yalan imiş/onu yıkarken suya karışan/ben oldum"